Williams, Christianity and the Transformation of the Book: Origen, Eusebius and the Library of Caesarea, Cambridge Eppure, 2006
Paulus Constantinus Phrygio, Chronicum, Basel, 1534, sig. a3 v : ‘Deinde singulis regnis, quantum possibile fuit, suas adscripsi, quae durante eo factae gestaeve fuere historias, ut quid durante singulis regnis eodem tempore, qualis reipub. facies, cernere possis, & quae ab diversis autoribus scripta sunt, forse tabula una ob oculos depicta habeas. Postremo quo omnibus facerem fidem, singulis historijs autores adiunxi, quot eandem historiam, ora tempore eodem scripsere, dal momento che incepere, dal momento che scribere desierunt, adnotavi.’.
For heretics, see, di nuovo.g., ibid., p. 271 on AD 88; p. 284 on AD 134; p. 285 at AD 138; p. 286 at AD 142. For a discussion of per good Christian, oddly unchanged durante tense from his source, see ibid., p. 290 at AD 181: ‘PANTAENVS Scholae ecclesiasticae Alexandrinae & doctoris officio praefuit, vir mediante omni eruditione eruditissimus. Fu quo apud eos consuetudo antiquitus tradita, quae usque con hodiernum permanet, scripturarum divinarum doctores, inibi scholae ecclesiasticae haberi, viros duntaxat durante scientia & eruditione probatissimos. Euseb. li. 5. ca. 10.’.
See Phrygio to Beatus Rhenanus, 27 March 1533, durante Briefwechsel des Beatus Rhenanus, ancora. Per. Horawitz and K. Hartfelder, Leipzig, 1886, pp. 414–15; Beatus Rhenanus preciso Boniface Amerbach, 14 April 1533, ibid., p. 415.
Grafton and M
Pantaleon, Chronographia (n. 35 above), sig. A3 v : ‘Neque hic communem morem Chronicorum secuti sumus, ut plerunque contenti essemus personam vel factum posuisse simpliciter, sed addidimus quoque omnibus et singulis fide dignos authores, unde verba nostra deprompsimus, quo minus inesset invidiae et plus fidei, et ut diligentiores etiam (sicubi minus satisfieret) authores ipsos copiosius rem tractantes inspicere possent, causam et occasionem facti certius exploraturi.’.
Prior levante de fastidio veteris populi: posterior recentes historias, praesertimque ecclesiasticas complectitur, Paris, 1567
On this side of Polydore’s rete di emittenti, see C. Atkinson, Inventing Inventors durante Renaissance Europe: Polydore Vergil’s De rerum inventoribus, Tubingen, 2007; C. Johnson, Cultural Hierarchy in Sixteenth-Century Europe: The Ottomans and Mexicans, Cambridge, 2011; and H. Zedelmaier, Werkstatten des Wissens zwischen Renaissance und Aufklarung, Tubingen, 2015.
New York, New York Society Library, Z-Fo Sharp P197 C5577, p. 11: ‘Trogus histo. lib. de differ. , quae demonstrationes non postulat. Lucianus plane impius et Atheos, licet Christianam simplicitatem rideat, tamen con Prezioso multa narrat, quae ad historiam pertinent, et eius aetatis Christianorum quae mores essent non obscure indicat.’
New York, New York Society Library Z-Fo Sharp P197 C5577, ibid.: ‘Has Ceremonias etiam per Britanniam invenit [read: invexit] a en alijs Angliae monachis, in questo luogo prioribus erant contenti. Postea mediante Germaniam a Bonifacium, in questo momento Germanorum episcopus appellatur, estque Mogunt. per reges ipsos. Postremo etiam per spaniam opera muliebri irrepserunt.’.
Gilbert Genebrard and Arnoldus Pontacus, Chronographia sopra duos libros distincta. Book II has its own title-page: Secundus liber chronographiae, de rompicapo gestis a Christo spuntato ad nostra usque tempora. Id est ad annum 1567, Paris, 1567. See sig. P4 r : ‘Elias Romanae synagogae Iudaeorum praepositus cum tota sua familia fit Christianus, & a PP baptizatur prid. Idus Iunii 1566. Eodem an. eius exemplo Iudaei plures 300. fidem Christianam suscipiunt.’ On de Pontac, see J. Weinberg, ‘Chronology and Hebraism in the Rete informatica of Joseph Scaliger: The Case of Arnaud de Pontac (Arnaldus Pontacus)’, sopra For the Sake of Learning; Essays per Honor of Anthony Grafton, addirittura. Per. Blair and Per.-S. Goeing, 2 vols, Leiden, 2016, I, pp. 39–54.
Genebrard and Arnoldus Pontacus, Chronographia, sig. Di nuovo r : ‘Nihil per doctrina Catholica per tempore Apostolorum ad hanc usque aetatem immutatum fuit, maxime Romae, notat Io. Calvinus institu. Gallic. lib. 4. cap. 2. sect. 3. & epist. ad Sadoletum. Statue tibi quaeso (inquit) ob oculos veterem illam ecclesiae faciem, qualem Chrysostomi aut Basilii aetate apud Graecos, Cypriani, Ambrosii, Augustini seculo apud Latinos extitisse ipsorum monumenta fidem faciunt.’.